Om iets te begrijpen van de huidige situatie is het goed om even naar de geschiedenis van Angola te kijken.
Angola is een tropisch land, maar veel minder warm en klam dan bv Democratische republiek Congo wat ten noorden van Angola ligt. Het was een Portugese kolonie, maar het volk kwam in opstand en in 1975 zijn de Portugezen vertrokken. Maar een tijd van oorlogen brak aan die maar liefst 42 jaar duurde. Pas in 2002 kwam er vrede, maar het land lag in puin. Meer dan 1 miljoen doden, 4,3 miljoen binnenlandse vluchtelingen, 400 miljoen vluchtelingen in Congo en Zambia, er waren talloze ondervoede burgers en het onderwijs heeft vrijwel al de jaren van oorlog zich niet ontwikkeld. Spoorwegen, bruggen en wegen waren totaal vernietigd. Het land lag vol met mijnen die gedurende 30 jaar lang zijn gelegd.
Het volk heeft ontzettend geleden onder de gevolgen van dit alles en de schade is enorm groot. In de eerste jaren na de oorlog waren nog vele hulporganisaties werkzaam in Angola, maar sinds 2006 trokken de meeste organisaties zich terug en was het volk van Angola aangewezen op de hulp van de regering. In de afgelopen jaren zijn veel verbindingswegen en bruggen tussen de verschillende provincies hersteld en langzaam begon het onderwijs en de gezondheidszorg zich te ontwikkelen. Maar transparantie in het bestuur van het land is nog niet ontwikkeld en Angola lijkt nog een lange weg voor de boeg te hebben.
Sinds in Amerika de olie op een andere manier gewonnen kan worden en zij dus niet een deel van haar olie in Angola koopt, daalde de olie prijs wereldwijd en voor Angola betekent het dat ze veel minder geld krijgen voor hun olie, daardoor zijn de inkomsten door de verkoop van olie met vier keer verminderd. Omdat de economie voornamelijk gebouwd is op de inkomsten van de olie, betekent dit voor Angola een grote daling van de inkomsten van het land.
